Günümüzde beyaz kültür mantarından sonra üretimi hızla yaygınlaşan ve en çok tüketilen mantar türlerinden biri olan istiridye mantarı, diğer adıyla kayın mantarı, oldukça popüler hale gelmiştir. Türkiye'nin çeşitli bölgelerinde kayın mantarı, istiridye mantarı, ağaç mantarı, kavak mantarı, yaprak mantarı, et mantarı, kulak mantarı gibi isimlerle de bilinir. İzole edilmiş çatı katı veya klima bulunan bodrum katlarında her mevsim rahatlıkla yetiştirilebilen bu mantar türü, yapılan denemelerde klima veya herhangi bir ısıtma-soğutma cihazı kullanılmadan da başarılı bir şekilde yetiştirilebilmiştir.

İstiridye mantarını yetiştirmek oldukça kolaydır. Zararlılar ve hastalıklara karşı diğer mantar türlerine göre daha dayanıklıdır. Et tadına en yakın tada sahip olması, yüksek besin değeri, lezzeti, kan dolaşımını düzenlemedeki etkisi, kalp ve tansiyona iyi gelmesi ve kanser koruyucu etkisi gibi özellikleri ile diğer mantar türlerinden öne çıkar. Uzak Doğu'da "ölümsüzlük mantarı" olarak bilinen istiridye mantarı, Avrupa'da 20. yüzyılda kültür mantarı olarak yetiştirilmeye başlanmış ve son yıllarda ülkemizde de yaygınlaşmıştır.

İstiridye mantarı yetiştiriciliği, hobi olarak başlayan bir kişinin kısa sürede yaşayarak edindiği deneyimlerle profesyonel bir iş haline gelebilir ve kazançlı bir şekilde yürütülebilir.

İstiridye mantarı, çevresel koşullar açısından rahat bir ortamda yetiştirilebilir. Yetiştirilmesinde örtü toprağına gerek duyulmaması ve kompost fermantasyonu uygulanması, üretimini daha kolay hale getirir. Mevsimsel koşullar altında Pleurotus türlerinde seçici davranmak, ortam uygunluğu açısından önemlidir. Örneğin, Pleurotus sajor-caju miseli 35°C'ye kadar dayanabilirken, şapka oluşumunda ise 30°C'ye kadar dayanıklıdır. Bu nedenle yaz şartlarında bu tür daha uygunken, Pleurotus ostreatus misel gelişiminde 23-25°C'ye, şapka oluşumunda ise 10-15°C'ye ihtiyaç duyar. Bu nedenle yaz üretimlerinde Pleurotus sajor-caju türü, kış dönemi üretiminde ise Pleurotus ostreatus türü daha uygun olur. İstiridye mantarı üretimi, beyaz mantara göre daha kolaydır.

Bu tip mantar üretimi için her yerde rahatça bulunabilecek bitkisel atıklar kullanılmaktadır. Bu atıklar arasında:

Kompost karışımı amacıyla bu bitkisel atıklardan yararlanılır. Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü'nde yapılan araştırmalar sonucu iki formül bulunmuştur:

Bu formüller en yüksek verimi sağlamıştır. Bu usulde hazırlanan malzeme, istenmeyen maddelerden arındırılır. Bu arındırma işlemi pastörizasyon veya sterilizasyon şeklinde yapılır. Pastörizasyon işleminde saman uygun bir kap içinde (örneğin varil) haşlanır. Bunun için sap saman karışımı kuru olarak tel örgülü sepetlere konulur ve varile yerleştirilir. Kapağı kapatılan varil 75-80°C'de bir saat bekletilir. Daha sonra varilden çıkarılan sepet, bir süre suyunun akması sağlanarak soğutulur ve suyu kalmayacak şekilde sıkılır. Haşlandıktan sonra soğutulan saman, yukarıda belirtilen oranda kepek ile homojen olarak karıştırılır.

Misel ise her bir kiloya 25 gram olacak şekilde eklenir. Misel ekleme işlemi sırasıyla poşetin altına 10 santimetre kadar çok bastırmadan kompost sıkıştırılarak konur. Bunun üstüne poşet kenarında olacak biçimde dairesel olarak bir miktar misel eklenir. Tekrar 10 cm'ye kadar saman ve misel konur. Bu işleme poşet doluncaya kadar devam edilir. Sonra poşetin ağzı bağlanır ve temiz bir çivi ile poşetin çevresinde delikler açılır. Böylelikle kompost ekimi tamamlanmış olur.