Mantarlar, ökaryotik hücrelerden oluşan ve hem canlı hem de cansız ortamlarda üreyebilen organizmalardır. Bakteri ve arkeler prokaryot olarak adlandırılan çekirdeksiz hücrelere sahipken, mantarlar tek çekirdekli zarla kaplı ökaryot hücrelere sahiptir. Bu özellikleri mantarların hücre yapısını karmaşık hale getirmekte ve onların geniş bir yelpazede üremelerini sağlamaktadır.

Ülkemizde bilimsel olarak araştırılmış yaklaşık 40 çeşit mantar türü bulunmaktadır. Mantarlar, kök ve gövdeleriyle yüzeysel alanlara yapışık olarak bulunurlar ve spor yöntemiyle ürerler. Küf içinde bulunan sporlar patlayarak bulunduğu ortama müsilaj salgılar ve bu şekilde üreme gerçekleşir. Hareketsiz yapıları bitki gibi görünmelerine neden olabilir, ancak bitki değillerdir. Ülkemizde şapkalı mantar türleri yaygın olarak yetişir ve bunların bazıları zehirlidir. Ayrıca, şapkalı mantarların birçoğu ilaç sanayisinde hammadde olarak kullanılır.

Şapkalı mantarlar genellikle çayırlarda, nemli ve humuslu topraklarda kendiliğinden ortaya çıkarlar. Bu tür mantarlar açık kahverengi renklidir ve organik madde bakımından zengin, az ışık alan topraklarda büyürler. Topraktaki çürümüş organizmalarla beslenirler ve sporla çoğalırlar. Mantarların kökü bulunmaz; toprağa temas eden kısım, sadece toprağın çürümüş organizmasının olduğu yüzeydir. Sapları ve şapkaları bulunur, sapları etlidir. Şapkanın altında lameller bulunur ve bu lameller arasında sporlar yer alır. Zehirli olanları da vardır ve zehirsiz olanlardan ayırt edilmesi zordur. Uzman yardımıyla ayırt edilmesi gereklidir.

Bir diğer adı Höbelen olan kuzu göbeği mantarları, içi boş bir gövde (sap) üzerinde lamellerin oluşturduğu bir kafadan meydana gelir. Lameller genellikle kafanın dış kısmına doğru gelişmiştir. Renkleri kirli beyazdan açık kahverengiye kadar değişir ve birçok alt türü bulunur. Bu tür mantarlar daha çok ilkbaharda yetişir. Yüksek kesimlerde, nemli ortamlarda, ırmak kenarlarında ve ormanlarda bulunabilirler. Nemli toprakları tercih eden bu mantarlar, nemsiz yerlerde de yetişebilirler. Önemli bir ilaç hammaddesidir ve bu türü bulmak için özel çalışmalar yapmak gerekebilir. Bulunan mantarlar genellikle yurt dışına ihraç edildiğinden fiyatı yüksektir.

Ülkemizde yetişen yenilebilir mantar türleri arasında kültür mantarı, kanlıca mantarı, elicek mantarı ve ebişek mantarı bulunmaktadır. Bu mantarlara bazı bölgelerde "melki" de denir. Turuncu renklidirler ve şapkaları dikkat çekici güzelliktedir. Kesildikleri yüzeyden turuncu renkli yapışkan bir sıvı akar ve bu sıvının zehirli olduğu düşünülür. Ancak, uzman kontrolünden geçtikten sonra yenilip yenilmemesi konusunda karar verilebilir.

Öncelikle, marketlerden aldığımız kültür mantarı dışında tüm mantarların zehirli olabileceğini unutmamalıyız. Yüzeyi yapışkan olan mantarlar genellikle zehirlidir. Sap kısmı veya şapkası kırıldığında rengi maviye dönen mantarlar da zehirlidir. Çürümüş odun ve paslı demir üzerinde yetişen mantarlar zehirlidir. Ayrıca, zehirli mantarların bulunduğu yerlerde salyangoz bulunmaz.

Genel olarak, ağaçta ve çayırda yetişen mantarlar zehir içermeyebilir. Güzel kokulu ve şapkası kırıldığında rengi değişmeyen mantarlar zehirsizdir. Bahar aylarında ortaya çıkan mantarlar, canlı odun üzerinde yetişen mantarlar ve kuru mantarlar genellikle zehirsizdir.